Yaşlı kadın titreyen elleri ille pembe boncuk oyalı örtüsünü düzeltti. Oturduğu tahta sandalyede arkasına yaslandı. Bayram namazına giden kırk dokuz yıllık hayat arkadaşı kocasını beklemeye koyuldu Yılların verdiği alışkanlıkla bayram yemeklerini ve evin temizliğini arife günü yapmıştı. Çocuklarının çok sevdiği patlıcan turşusu ve tavuklu pilav hazırdı. Onlar bir gelsinler hele, hemencecik sofrayı kurarım diye düşündü. Çayın yanında da bayramdan üç dört gün önce özenle yaptığı çörekleri çocuklarına ve torunlarına ikram edeceğini düşününce içini tatlı bir heyecan kapladı.
Bu yıl çöreği yalnız başına yapmıştı. Oysa daha önceleri çörek; konu komşu toplanılır her gün bir evin çöreği güle oynaya, maniler söylenerek, gelecek ramazana kadar evlerde hayır ve bereket dilekleri ile yapılırdı.
İftardan sonra büyük teştlere un, süt ,  şeker, tereyağı  koyulur. Çöreğin olmazsa olmazı tarçın ve datlı abık bahar ( tatlı kabuk bahar)  bakır havanda dövülerek karıştırılır ve mayalanmaya bırakılırdı. Sabah ezanından sonra   konu komşu toplanır. Bahçeye serilen hasırların üzerine koyulmuş ekmek tahtalarında şekil verilir ve küncüye bulanırdı. Saç örgülü olanlar çocuklara ve torunlara, içi bol cevizli olanlar ise damatlara yapılırdı. Teştlere dizilen çöreklerin üzerine saç kapatılır ve bahçede odun ateşinde ağır ağır pişirilirdi. İşte o zaman Dörtyol’un her köşesini  bir tarçın kokusu kaplardı. Bu koku bencillikten arınmanın ve yardımlaşmanın huzuru ile geçen ramazandan sonra, bayramın  hoşgörü ve sevgi ile geleceğini   müjdelerdi  bizlere.
Yaşlı kadın derin bir iç çekti. Geçti artık o eski bayramlar diye düşündü. Devir  başka devir oldu. İnsanlar içlerine kapandı. Bayramlar tatile gitmek anlamına dönüştü. Kardeşin kardeşle savaştığı dönemlerdeyiz. Büyükte sevgi, küçükte saygı yitip gitmekte. Komşu hakkı unutuldu.  Herkes para peşinde . Derken sokak kapısı açıldı. Evin beyi bayram namazından döndü. Sevgi ile bayramlaştılar ve sessizce oturup beklemeye başladılar.
Vakit kuşluğu geçmesine rağmen gelen giden olmadı. Her bayram  şeker i ve harçlık toplamak için ev ev dolaşan mahallenin çocukları bile ortalarda yoktu.
Yaşlı kadın mor çiçekli elbisesinin cebine torunları için yerleştirdiği bayram harçlıklarını kontrol  etti.  Gözünüde yoldan ve sokak kapısından ayıramıyordu.
“Endişelenme hanım” dedi kocası. “Her bayram olduğu gibi bu bayramda çocuklarımız ziyarete  gelirler atalarını unutmazlar. Biz onları öyle yetiştirdik. Hem analarının yaptığı mis kokulu  tarçınlı çöreği nasıl unuturlar. O çöreğe sevgini kattın, yılların geleneğini kattın. Görüp geçirdiğin her bayramın anısı var o çörekte. Mahalledeki en güzel çöreği de sen yaparsın.  Çayın yanına şöyle cevizlisinden bol küncülü bir çörek getir de bayram olsun.
Yaşlı kadın tahta sandalyeden kalkmaya yeltendiği sırada sokak kapısı neşeli seslerle sonuna kadar açıldı.
                                                                                               
                                                                                        Aynur  Çetin